Να είσαι η γέφυρα του μπικίνι που
θα στρώσω το καινούριο μου αμάξι.
Να είσαι το θήραμα,
ο κυνηγός,
ο ζωντανός-νεκρός,
ο μάγος,
ο σαμάνος και
ο ναρκισσιστής.
Να κρύβεσαι στη φούστα της μαμάς σου και
να τρέχεις αβοήθητος στο πέρασμα του ζωναριού του πατέρα σου
από το κεφάλι σου.
Να γίνεσαι φτερωτός άγγελος στην κόλαση
της καθημερινότητας μου μέχρι να με παρατήσεις.
Να σκορπίζεις το φως σου στο μπουντρούμι των επιθυμιών και
να μαστιγώνεις τα κωλομέρια που σήκωσαν το μάγουλο τους.
Ανυπάκουα μικρά καθάρματα.
Τα γλυκά στο κουτί δε φτάνουν για όλους κι
όμως όλοι απλώνουν τα χέρια τους.
Απλώνουν τα χέρια τους.
Παντού.
Απλώνουν τα χέρια τους.
Εξαπλώνονται σαν καρκίνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου